Reviews ‘Gedwongen’
“Gedwongen’ is een psychologische roman over het verwoestende effect van dwang (OCD) op een gezin.
Wil je zelf een review hier achterlaten?
Benieuwd wat anderen van het boek vinden?
“Gedwongen’ is een psychologische roman over het verwoestende effect van dwang (OCD) op een gezin.
Wil je zelf een review hier achterlaten?
Benieuwd wat anderen van het boek vinden?
Geeft inzicht in een dwangstoornis
Kim en Twan zijn net met hun twee kinderen terugkomen van een heerlijke vakantie als Twan begint te veranderen. Een gebeurtenis vlakbij hun huis zorgt ervoor dat Twan steeds vreemdere dingen gaat doen en ook zijn gezin gaat controleren. Wat uiteraard zorgt voor spanningen in het gezin.
Twan geeft Kim de schuld dat ze laks is en dat het aan haar ligt. Waardoor Kim steeds onzekerder wordt. Ligt het dan toch aan Kim?
Het boek draait voornamelijk om Kim en Twan, waarbij de kinderen ook een grote rol spelen. Daarnaast zijn er nog wat personages, zoals familie en vrienden die het verloop van het verhaal bepalen. Vooral de karakters van het gezin zijn duidelijk weergegeven. Kim als een liefhebbende moeder en vredelievend, maar ook wat onzeker. Twan wil de man zijn in het gezin en wil geen zwakte tonen. Een echte alfa man, koste wat kost zijn gezin beschermen. Maar ik vond hem ook onvolwassen en egoïstisch. Wat misschien kan komen door zijn ziekte. De kinderen hebben beiden een geheel eigen karakter wat goed tot uiting komt in het boek.
De verhaallijn is duidelijk en geeft een realistisch beeld van het verloop van de ziekte. In het begin had ik wat moeite om er in te komen, later had ik dat niet meer. De schrijfstijl van Thea is makkelijk en heel toegankelijk waardoor het allemaal makkelijk te begrijpen is. Overigens is vooral de verhaal- en tijdslijn heel confronterend voor mensen die moeten leven met een dwangstoornis, maar ook voor de naasten.
Thea schreef dit boek naar aanleiding van haar eigen ervaringen, wat het een moedig boek maakt. Maar ik denk dat het daardoor ook realistisch en echt is geworden. Mensen die niet weten wat de ziekte met mensen doet kunnen het naar mijn idee moeilijk begrijpen. Dit boek kan je daardoor wat meer inzicht geven in hoe geleidelijk aan deze ziekte groeit en wat je er zelf tegen kunt doen.
Op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/missmir-over-gedwongen
Eye-opener
Kim en Twan en hun twee kinderen hebben een fijn leven.
Tot een gebeurtenis bij het voetbalveld hun levens langzaam maar zeker veranderd.
En ze door het gedrag van twan in een cirkel komen die steeds kleiner wordt en ze daardoor in grote spanning leven.
En regels moeten na leven waar ze het allemaal moeilijk mee hebben.
Gaat het gezin het redden.
Of gaat het helemaal fout!
Het is een boek met een zwaar onderwerp.
Maar omdat het vanuit beiden hoofdpersonen wordt geschreven, het een inkijk geeft hoe dwang langzaam maar zeker werkt.
En hoe je ook al wil je het niet langzaam mee gaat dwangen.
Het boek leest makkelijk en pakt je vanaf het begin.
Er ziten diverse verhaal lijnen in die als het ware naar elkaar toe vloeien.
En die er voor zorgen dat je blijft lezen, en meer te weten wil komen over de personages.
Ik vond het een heel mooi boek alles is duidelijk en goed beschreven.
Het laat je nadenken over angst en dwang.
Thea van Bodegraven-Boonstra heeft het verhaal boeiend geschreven.
Ik geef dan ook 5*****
Ik bedank de Droomvallei uitgeverij voor het boek.
En Thea van Bodegraven – Boonstra dat ik dit mocht lezen.
Wilma op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/wilma-v-over-gedwongen
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij in ruil voor mijn recensie en deelname aan de leesclub georganiseerd door Esther van der Ham van Droomvallei uitgeverij.
Uitgeverij: Droomvallei
Genre: psychologische roman
Cover en flaptekst:
Een vrouw, van bovenaf gezien, met zwarte hoed en jurk danst door het zand. Met haar armen gestrekt alsof ze haar balans op zoekt om te blijven staan. Als ik het boek in een bepaalde hoek houd zie ik spetters op de cover. Tranen, zweet, water? Of zie ik dit alleen?
De flaptekst vind ik intens en indrukwekkend.
Het verhaal:
Kim en Twan leiden een fijn leven. Samen met hun twee kinderen zijn ze net terug van een heerlijke vakantie en klaar om het normale leven weer op te pakken. Totdat Twan vreemde dingen gaat doen.
Wat voor gevaar zit er bij het voetbalveld? Waarom moet Kims tas altijd worden schoongemaakt en begint Twan te controleren waar zij en de kinderen hun schoenen neerzetten?
Twan ontkent dat er iets aan de hand is met hem en Kim gaat steeds meer aan zichzelf twijfelen. Hier begint haar zoektocht naar wat er met Twan aan de hand is, maar ook naar zichzelf. Waarom laat ze
zich zo dwingen door Twan, zelfs als hij niet in de buurt is? Hoe kan ze haar kinderen beschermen tegen het gedrag van hun vader?
Mijn leesbeleving:
In het begin moest ik wennen, aan de overigens zeer duidelijke, wisselingen in tijd en plaats. Het verleden van alle personages is vrij pittig. Dat wordt goed verweven met het heden. Naast de problemen sijpelt er nog genoeg vriendschap liefde en passie door. En humor met je kinderen en bescherming voor hen.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en komen echt op mij over. De schrijfstijl is beeldend. De hoofdstukken zijn kort waardoor het verhaal vlot leest. De personages leer je innerlijk ook goed kennen door hun individuele proces van zelf reflectie en stappen in hun ontwikkelingsproces. Fascinerend, intens, rauw, hartverscheurend maar ook leerzaam.
Doordat Thea ervaringsdeskundige is vind ik het een toevoeging voor het nog echter maken van dit verhaal. Je voelt alles nog dieper in jezelf. Het overtuigt meer. Ik vind het dapper en goed dat dit soort boeken geschreven worden.
Ikzelf heb Niet Aangeboren Hersenletsel en PTSS. Na de geboorte van mijn kids kreeg ik zware postnatale depressies met psychoses. Mijn man nam de zorgtaken op zich. Nu lijk ik wakker te worden uit een diepe slaap en word ik verbaal sterker.
Mijn man vindt het eng om de teugels te laten vieren en dat zorgt voor discussie. We worden goed begeleid door hulpverleners aan huis. Maar het is moeilijk. Mij wordt inderdaad gezegd zelf te veranderen. Maar mijn man moet zelf zijn verantwoordelijkheid ook nemen. Ik vindt dat ingewikkeld. Ik kon me dus uitermate goed in Kim verplaatsen.
Doordat ik zelf ook angsten heb in combinatie met mijn kwalen en van dichtbij mensen meemaak die ook worstelen denk ik er nog steeds hetzelfde over: luisteren naar je medemens, je medemens echt zien en niet vluhtig. Alhoewel het moeilijk is: hulp zoeken en aanvaarden en blijven praten als je in zo’n situatie als Kim en Twan komt.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit verhaal raakte me nog dieper dan dat ik van tevoren gedacht had. Het zorgde herkenning. Het verhaal wrong zich onderhuids en liet mij niet meer los. De gevoelens van de personages voel je daadwerkelijk in de woorden.
Soms huiveringwekkend kil, dan weer intens verstikkend of warm en gedreven. Nergens is het verhaal saai.
Hopelijk is dit verhaal voor andere mensen in soortgelijke situaties een anker van hoop en een bron van leer momenten.
Thea van Bodegraven-Boonstra hartelijk dank dat ik je boek mocht lezen en recenseren voor de leesclub.
Ik lees graag meer boeken van Thea van Bodegraven-Boonstra.
Esther van der Ham hartelijk dank voor het begeleiden van de leesclub.
Boekenpearls76 op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/jnkingmapostmaboekenpearls76-over-gedwongen
Hoe dwang sluipend een gezin binnendringt…
Met deze psychologische roman is Thea er heel goed in geslaagd om inzicht te geven in het ontstaan van een dwangstoornis en het uitbreiden hiervan als een olievlek. Waardoor op een gegeven moment de realiteit uit het oog wordt verloren en de dwangstoornis zich bijna vereenzelvigd met de persoon die dwang heeft, in dit geval Twan. Als naaste kan ik ook beamen dat Thea er ook goed in geslaagd is om het sluipende proces te beschrijven dat de naaste meemaakt. Ik herkende het beklemmende gevoel dat Thea omschrijft, het op je tenen lopen en het onvoorspelbare. Het duurt enige tijd voordat je als naaste erachter komt wat er aan de hand is, zoals ook bij Kim. Later probeert Kim Twan te overtuigen….maar dat is een verloren zaak. Uiteindelijk wordt in de roman heel duidelijk gemaakt dat iedereen hierin zijn eigen proces te gaan heeft en zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Zowel de persoon met de dwangstoornis als zijn naaste.
Het einde vind ik goed gevonden: dat er bij zoon Sem ook wat trekjes lijken te zijn van dwangmatig gedrag. Ook geeft dit einde voor mij aan dat het proces van omgaan met een dwangstoornis toch altijd spannend blijft en het van belang is om alert te blijven….
Alice op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/alice-over-gedwongen
Ik was aangenaam verrast dat mijn naam uit de loting werd getrokken en ik de gelukkige winnaar was van het boek “gedwongen” van Thea Van Bodegraven-Boonstra. Het boek heeft een sobere maar aangenaam zachte kaft en is daarom leuk om vast te nemen. Het verhaal leest makkelijk en vlot !
Een gezin wordt plots met vreemd gedrag van de vader geconfronteerd. Dit gedrag zorgt voor ruzies, onbegrip, discussies en zelfs scheldpartijen tussen de 4 gezinsleden. Allerlei vragen reizen ten top. Is de vader nog redelijk ? Beschermt hij werkelijk zijn gezin zoals hij zelf beweert of is het begrip dwangneurose hier toch op zijn plaats ?
Het verhaal geeft de ontkenning en woede van de papa weer, de radeloosheid en achterdocht van de moeder en tevens ook haar zoektocht naar antwoorden op al deze bovenstaande vragen. Gelukkig kan ze terecht bij vriendinnen, collega’s en zelfs een ex-liefje. Het verhaal kent zijn wending en hoogtepunt als op een subtiele doch drastische manier de papa geconfronteerd wordt met zijn ziekte. Het maakt duidelijk dat het hele gezin onder de dwangneurose lijdt of misschien lijden de gezinsleden wel zelf aan dwangneurose ?
Je krijgt in deze roman, die erg vlot geschreven is, handvaten mee over de psychische ziekte OCD of dwangneurose. Enkele voorbeelden zijn : je mag niet meedwangen, de zieke zal zelf hulp moeten inroepen, het is een ziekte in je hoofd waardoor je voortdurend bang bent van iets dat er niet is, je moet grenzen leren stellen,… Dit verhaal geeft goed weer dat OCD kan inslaan als een bom in een doodgewoon alledaags gezin. Alles verandert plotseling. Tal van emoties krijgen de bovenhand. Ieder gezinslid moet een weg vinden om met de ziekte om te gaan. Een beklijvend verhaal dat de lezer niet onberoerd laat. Een aanrader voor ieder van ons die met OCD in aanraking komt of er meer over wil weten.
Mijn hartelijke dank aan Thea Van Bodegraven-Boonstra voor dit pareltje van een boek !
Karen op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/karenweltens-over-gedwongen
Hoe dwanggedrag levens stuk kan maken
De cover: Die is prachtig. Zeker een uitstraling die ik in de winkel op zou pakken.
Inhoud en opmaak.
Mooi duidelijk lettertype. Het boek is mooi verdeeld in hoofdstukken. De hoofdstukken zorgen er voor dat je precies weet waar je in het verhaal bent en bij wie. Persoonlijk vind ik dat erg prettig.
Mijn beleving van het verhaal.
Het is een verhaal wat je direct pakt. Wat eerst een mooi gezin lijkt te zijn blijkt toch even anders in elkaar te zitten. Als er gif op het voetbalveld gevonden wordt lijkt het heel normaal als Twan controleert of de kinderen hun schoenen goed vegen en uittrekken moeten als ze thuis komen. Maar als Kim haar lievelingstas moet schoonmaken van Twan en de kinderen bij het voetbalveld niet meer naar de auto mogen lopen en Twan boos wordt als Kim zegt dat ze dat stukje wel kunnen lopen. Terwijl het gif al een tijd verwijderd is, begint Kim te twijfelen aan het gedrag van Twan. Ziet ze spoken of is dit echt extreem gedrag van Twan? Haar zoektocht valt niet mee en door Twans gedrag begint ze aan zichzelf te twijfelen. Ligt het probleem misschien toch bij haar zelf?? Waarom doet ze steeds wat Twan zegt? Wat is er mis met haar of toch wat mis met Twan? Een heel mooi boek. Waarin dwang een gezin kapot kan maken. De verhaallijnen wisselen zich af tussen Kim en Twan maar ook het dagboek van Twan. Heel mooi en interessant om zo de gedachten gang van Twan te volgen. De personages zijn dan ook uitstekend uitgewerkt. Je voelt de emotie. Uitstekend gedaan.
Dit boek verdient echt 5??
Marijo op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/marijo-bakker-over-gedwongen
Een mooi boek dat in een ruk heb uitgelezen. Ik volg bij Thea een opleiding en in mijn werk als Eft-relatietherapeut kom ik deze problematiek ook tegen. Het verhaal heeft de problematiek nog tastbaarder gemaakt. Dank je Thea, ik kan jouw inzichten goed gebruiken.
Dank je wel Toos, voor je mooie woorden.
Fijn dat jij deze begeleiding steeds meer eigen wilt maken.
Gedwongen gaat over een gezin waarin een dwangneurose een steeds grotere invloed krijgt op het dagelijks leven van Kim, Twan, en hun twee kinderen. Langzaam, stapje voor stapje, beïnvloed het hun hele leven.
Het verhaal laat heel goed zien hoe geniepig het een en ander in zijn werk gaat. Eerst lijken zaken nog best redelijk. Daarom gaat de partner, Kim, erin mee. Langzaam begint ze aan zichzelf te twijfelen. Tot ze niet meer weet wat redelijk is en wat niet. De term ‘meedwangen’ wordt naar voren gebracht. Je leest ook over het onbegrip van mensen: waarom stop je niet gewoon?
Ik vond dit best een eye-opener. Je hoort ook vaak over mensen die langzaam in een isolement raken omdat hun partner wil dat ze alleen bij hen zijn. Dat wordt ook vaak niet begrepen. Dit is net zoiets, alleen dan in het kader van een dwangneurose.
Er wordt heel mooi beschreven hoe Kim meegaat, maar ook het gezichtspunt van Twan komt goed naar boven. Hoe hij langzaam escaleert, maar alles kan verklaren: zijn waarheid. De dagboekfragmenten van Twan tussendoor geven nog extra informatie en versterken het verhaal.
Het boek leest, ondanks het moeilijke thema, best makkelijk. Dat komt mede door de korte, maar krachtige, hoofdstukken. De schrijfstijl maakte bij mij dat ik me kon inleven in de personages. Bij sommige hoofstukken wordt teruggegrepen op jaren terug, maar dat is duidelijk aangegeven door de titel van het hoofdstuk. Je ziet hier, als je goed leest en van later terug zou kijken, soms toch ook al bepaalde subtiele waarschuwingssignalen.
Al met al een indrukwekkend en goed geschreven verhaal.
Ik las dit boek in het kader van de Facebookgroep Boekentoer.
Anneke op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/anneket-over-gedwongen
Met respect en compassie geschreven
Cover:
Bij de dansende vrouw op de cover dacht ik als eerste: VRIJ EN BLIJ. Daarna zag ik de schaduw van de vrouw, van wie het hoofd deels wegvalt achter de titel van het boek: Gedwongen. Intrigerend.
Het verhaal:
Het verhaal gaat over een gezin met twee kinderen, dat in de greep komt van de dwangstoornis van Twan, de vader van het gezin. Wat begint als een punt waarover je van mening kunt verschillen, ontwikkelt zich gaandeweg tot het opleggen van steeds verdergaande regels, waaraan iedereen zich dient te houden. Het leidt tot ontkenning, twijfel, onzekerheid, vermijdend gedrag en ruzies onderling en ontwricht het gezinsleven volledig. Ook de liefde tussen Kim en Iwan wordt op de proef gesteld. Twan is zelden meer de man met wie Kim is getrouwd.
Kim komt tot het besef dat Twans gedrag voortkomt uit een psychische stoornis, waarvoor hij behandeld moet worden. Maar hoe krijgt ze hem zover dat hij hulp zoekt, als hij van mening is dat hij niets mankeert en anderen hem niet willen begrijpen? Wanneer Kim merkt dat ze zichzelf aan het kwijtraken is in de relatie en dat haar kinderen in hun doen en laten worden beperkt door hun vaders dwangstoornis en daaronder lijden, beseft ze dat ze moet ingrijpen. Maar hoe? En bij wie kan ze terecht?
Het voelt als verraad naar Twan toe om de gezinssituatie met anderen te bespreken, maar het kan niet anders. Van ontkenning naar erkenning blijkt een lange en niet gemakkelijke weg. Vinden Kim en Twan elkaar terug en worden ze weer het warme gezin van voor Twans dwangstoornis?
Thema:
In ‘Gedwongen’ kaart Thea van Bodegraven-Boonstra een gevoelig onderwerp aan: de ingrijpende effecten van een dwangstoornis op de naasten van de persoon wie het betreft. Niet zelden trappen familieleden in de val van het ‘meedwangen’. Ze komen tegemoet aan de eisen van de persoon met een dwangstoornis, om ruzie te voorkomen, de sfeer in huis niet te verpesten en te laten zien dat ze houden van – in dit geval – hun man en vader en veel voor hem over hebben. Wat in het boek duidelijk wordt, is dat dit niet de oplossing is, maar bijdraagt aan het van kwaad tot erger worden van de situatie. In ‘Gedwongen’ is Twan zich lange tijd niet bewust van zijn dwangstoornis. Integendeel. Hij is ervan overtuigd dat hij, uit liefde voor zijn gezin en om dat te beschermen, het enige juiste doet. Dat hij daarin steeds verder gaat, is voor hem logisch. Hij wordt boos wanneer zijn gezinsleden dat niet begrijpen en zet manipulatieve technieken, zoals ruzie maken en zwijgen, in om hen te dwingen in zijn gedachtegang en de daaruit voortvloeiende regels mee te gaan. Voor goed onderbouwde tegenargumenten en rede is hij niet vatbaar.
Mijn mening:
Voordat ik dit boek las, had ik bepaalde aannames waar het gaat om dwangstoornissen, die niet kloppen. Zo wist ik niet dat sommige mensen die deze stoornis hebben, ervan overtuigd kunnen zijn dat hen niets mankeert. Ik heb altijd gedacht dat ze weten dat hun gedrag niet klopt, maar het niet kunnen veranderen uit angst dat ze zichzelf kwijtraken. Ook wist ik niet dat een dwangstoornis zich op meerdere manieren kan uiten. Het beeld dat ik had van mensen die alles volgens vaste patronen doen, blijkt beperkt.
Wat ik knap vind, is dat Thea van Bodegraven-Boonstra erin geslaagd is om over alle personages in het verhaal met respect en compassie te schrijven. Twan mag dan hebben gezorgd voor ontwrichting van het gezin, hij wordt niet als een kwade genius afgeschilderd. Hij lijdt net zo goed onder de situatie, al is dat in het begin omdat hij het idee heeft dat de andere gezinsleden hem tegenwerken.
Thea maakt in ‘Gedwongen’ onder meer gebruik van dagboekfragmenten, flashbacks en tijdsprongen. De dagboekfragmenten van Twan aan zijn overleden vader maken veel duidelijk. De flashbacks zijn duidelijk aangegeven, maar haalden me af en toe uit het verhaal. Dat er tussen het ene en andere hoofdstuk tijd is verstreken, wordt in een enkel geval pas op een volgende bladzij duidelijk.
Mooi en treffend fragment:
Kim speelt een potje tennis met haar vriendin, waarbij al haar frustraties eruit komen:
Ze klemt haar racket vast om te voorkomen dat ze hem op de grond gaat gooien. De ene na de andere bal komt. Kim rent en slaat. ‘Wie denk je dat je bent?’
‘Je kleineert me.’
‘Schoft.’
‘Ik ben niet gek.’
Bij elke slag rollen de woorden uit haar mond. Ze zweet, ze hijgt, staat te trillen op haar benen en heeft een vuurrood gezicht. Ze zit zo in haar eigen wereldje dat ze schrikt als Isa opeens naast haar staat.
‘Volgens mij is het nu wel genoeg. Mensen vragen zich af tegen wie je staat te schreeuwen.’
Voor mij is de boodschap die Thea meegeeft er een van hoop. Als je te maken hebt met een naaste met een dwangstoornis, hoef je de gevolgen daarvan niet lijdzaam te ondergaan. Thea kan het weten. Ze is naast ervaringsdeskundige een erkend (relatie)coach bij psychische klachten of een GGZ diagnose en heeft als motto ‘Sterk in eigen kracht’. Ze heeft over dit onderwerp het hulpboek plus werkboek ‘Als helpen niet helpt’ geschreven. Meer info hierover vind je op de website van Thea: https://sterkineigenkracht.nl.
Ineke Bouwer op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/ineke-bouwer-over-gedwongen
Aanrader
Het zijn van die dingen waar ik – gelukkig- geen weet van heb: een dwangstoornis. In dit boek sluipt de stoornis bij de man in het gezin naar binnen en sleurt zijn hele gezin mee in zijn obsessieve gedachtekronkels. Iedere keer vroeg ik mij af wat ik in zo’n situatie zou doen, tot hoever zou ik me met zijn kuren inlaten. Voor de liefde doe je veel, maar wanneer is het genoeg. Uit het boek blijkt dat de schrijfster een kenner is, iemand die weet waar ze het over heeft. Ze beschrijft zowel de kant van Kim als die van Twan, waardoor je ook zijn gedachtewereld beter kan vormen. Ik kan het alleen maar iedereen aanraden te lezen.
Suus van Someren op Hebban
https://www.hebban.nl/recensie/suusvansoomeren-over-gedwongen
Bijzonder psychologisch drama vol liefde en verdriet
De cover is licht van tint, met een dansende figuur, klein afgebeeld. Ze heeft een zwarte jurk aan en haar pumps liggen in het zand. Gezien de lichte tint, komt het zware thema hiermee nog niet ten uiting. Dus de nieuwsgierigheid stijgt.
Bij het openslaan van het boek vind je een tekening van de woonwijk van Kim en een stukje uit de krant over een overleden hond. Dit is belangrijk voor het verhaal.
In Gedwongen maken we kennis met Kim en Twan. Kim en Twan (achternaam onbekend) kennen elkaar al heel lang en zijn vijftien jaar getrouwd. Kim werkt in een apotheek en Twan is sinds een half jaar teamleider. Al is Kim de hoofdpersoon in dit psychologisch drama, draait het vooral om Twan. Beide zijn heerlijk met het gezin op vakantie geweest. Op de laatste vakantiedag doen ze nog een drankje en bemerk je al een bepaalde wrijving. Het is misschien licht merkbaar, maar het ontwikkeld zich in een benauwde sfeer tussen Kim en Twan. Je zou hijna tegen Kim willen zeggen: “he Kim, kom op meid!” Dit komt doordat ze niet voor zichzelf opkomt als zij bij Twan is. Twan ontwikkelt zich tot een naar personage. Hij heeft een dwangneurose en dit heeft grote impact in het gezin.
Gedwongen gaat over een stoornis die grote impact heeft voor de directe omgeving. Langzaam aan sluipt dit monster het leven binnen van Kim en Twan. Auteur Thea van Bodegraven heeft een bijzonder verhaal geschreven. Het leest, qua stijl, makkelijk weg en is daarom goed te volgen. In begin is er al wat spanning te bespeuren. Als lezer denk je dan: ’tjonge jonge, wat een geneuzel. Die controle-vragen van Twan en dat gedoe met die routes’. Daarna vlakt het spanningsboogje iets af, met hier en daar wat langdradigheid. Echter denk je als lezer nog, wat een vervelende kwast, die Twan. Dan komt later het inzicht dat dit gedrag ook niet helemaal acceptabel is en dat dit een reden heeft. Tot het bijna helemaal fout loopt.
Conclusie:
Gedwongen is een bijzonder psychologisch drama, vol liefde en ook pijn. Met een maatschappelijk thema dat vaker voorkomt dan je zou denken. Het is een bijzonder verhaal met soms wat langdradige of eentonige stukken. De rode draad is Twan en is die is mooi uitgewerkt.
Waardering: 4 sterren.
Groetjes, Annette / Birdy’s Boeken
Op Hebban https://www.hebban.nl/recensie/annette-overvoorde-over-gedwongen
Een prachtige roman! Geschreven vanuit beide hoofdpersonen. De problematiek bij een angst- en dwangstoornis en het sluipende mee-dwangen van alle gezinsleden is heel mooi verwerkt in het verhaal. Het geeft een duidelijk beeld voor mensen die niet met dit soort problemen in aanraking zijn geweest, of alleen zijdelings. Soms is het benauwend, maar zo spannend dat je het boek niet meer weg wilt leggen! Een aanrader!
Op Hebban – Herkenning, erkenning en bemoediging!
Als moeder van een volwassen zoon met een dwangstoornis herkende ik al snel de eerste tekenen van dwang in het verhaal. Ik wilde als het ware naar de hoofdpersoon Kim roepen ‘Pas op, dit is zorgwekkend, ga hulp zoeken!’ Maar het is altijd makkelijk praten als je terug kunt kijken.
Dwangproblematiek is een sluipend en moeilijk herkenbaar proces, voor zowel degene zelf die dwang ervaart, als voor de hele kring (familie, vrienden, collega’s enz..) om diegene heen. Dat heeft de schrijfster heel goed weten te beschrijven.
Ik denk dat het boek wel meer ‘binnenkomt’ bij mensen die het echt van dichtbij meemaken. De onmacht van de hoofdpersoon Kim, het niet kunnen beschermen van haar kinderen tegen de dwang, het steeds meer verliezen van haar zelfvertrouwen, het eenzame gevoel omdat haar omgeving niet begrijpt wat de impact van dwang is op haar gezin en hoe het zo uit de hand kon lopen… Heel herkenbaar!
Maar de missie van de schrijfster is zeker geslaagd: wie dit boek leest zal ongetwijfeld meer begrip krijgen voor mensen met dwang en vóóral ook voor de naasten er omheen. En dat is hard nodig, want meer begrip kan een ‘raam’ maken in de benauwende ‘gevangenis’ van dwang, waar ook de naasten in gevangen zitten.
Het boek laat zien hoe belangrijk steun is van familie, vrienden en mensen in je omgeving, in het vaak jarenlange proces vanaf het ontstaan van de dwangproblematiek tot het beter ermee leren omgaan. Het is keihard werken, niet alleen voor degene zelf, maar zeker ook voor de naasten. Dat heeft de schrijfster heel goed en respectvol beschreven.
Het verhaal eindigt met een hoopvol open einde… het geeft moed en vertrouwen op een beter (gezins-)leven ondanks de dwang.
https://www.hebban.nl/recensie/broeni20-over-gedwongen
Op BOL – de macht van een dwangstoornis
Thea van Bodegraven is erin geslaagd van binnenuit te beschrijven hoe een gezin gebukt gaat onder de dwangstoornis van de vader. In toenemende mate is de spanning voelbaar. Steeds meer worden de gezinsleden, ook de kinderen meegesleept in de waan van de vader. Een overtuigend en beklemmend boek. Het boek leest, ondanks de zware problematiek, vlot weg. Als je eenmaal begint, leg je het moeilijk weg.
https://www.bol.com/nl/nl/p/gedwongen/9300000171143197/ E-book
Op Hebban – Spannende weergave
Dit boek geeft een treffende weergave van het reilen en zeilen van een gewoon gezin waarin dwang een centrale plaats inneemt in het dagelijkse leven.
Het is pakkend geschreven en maakt dat je wilt blijven lezen hoe het de gezinsleden vergaat. De dwang neemt heel geniepig een steeds prominentere plaats in het verhaal in. Het verhaal laat heel mooi de ontwikkeling en bewustwording van dit thema zien.
Niet alleen geschreven vanuit de degene met de dwangstoornis maar vooral ook juist vanuit de direct daarbij betrokken gezinsleden en vrienden daaromheen.
Een aanrader voor iedereen die hiermee te maken heeft of voor iedereen die houdt van een verhaal met onderhuidse spanning.
https://www.hebban.nl/recensie/robert10-over-gedwongen
Op Hebban – Dit boek moet je lezen
Thea beschrijft in dit boek hoe een gezin in de ban komt van dwang. Waarom zou je dit willen lezen? Omdat het zo beeldend en spannend geschreven is, dat je al snel in het verhaal zit. Je voelt gewoon de spanning en wat er bij zowel Twan als Kim gebeurt, evenals de impact op hun kinderen, vrienden en werk. Hoe ontwikkelt zich dit, hoe loopt het af? En als het dan uit is, hoop je op een vervolg!
In dit boek wordt dwang beschreven, maar ook andere psychische problemen kunnen tot een vergelijkbare situatie leiden. Voor mensen die er niet mee te maken hebben is dat niet of moeilijk te begrijpen. Dit verhaal helpt om er meer gevoel bij te krijgen. En als dit in jouw omgeving niet speelt, dan is het nog steeds een boeiend verhaal!
https://www.hebban.nl/recensie/ellenvant-over-gedwongen
Op Hebban – Top boek
Super geschreven en pakkend verhaal
https://www.hebban.nl/recensie/gerda1969-over-gedwongen
Op Hebban – Helder en spannend
Het ontstaan en hebben van een dwangstoornis is iets waar veel mensen weinig tot geen weet van hebben. Voor zowel de dwanger als de meedwanger is de situatie waar ze in verzeild zijn geraakt zo ontzettend moeilijk uit te leggen maar dan is gelukkig dit boek geschreven!
Thea weet zo te schrijven dat je een helder beeld krijgt hoe de stoornis geleidelijk het gezin van Twan en Kim overneemt en tegelijkertijd kun je het boek bijna niet wegleggen omdat je wilt weten hoe het afloopt.
Als je zelf in een vergelijkbare (naaste) situatie zit heeft dit boek veel herkenningspunten maar door de manier van schrijven leest het erg fijn. Ik ben dan ook heel nieuwsgierig of er een vervolg komt.
https://www.hebban.nl/recensie/marienke-over-gedwongen
Op Hebban – Aangrijpend
Dit is een boek dat je niet meer kunt wegleggen als je er eenmaal inzit. Het beschrijft hoe een dwangstoornis zich ontwikkelt en hoe je er ongemerkt in meegesleept wordt als naaste. Het hele gezin lijdt en dwangt mee met de dwanger. Zonder het echt in de gaten hebben past ieder gezinslid zich aan om te voorkomen dat spanning te hoog oploopt, uit angst voor escalatie. Het boek is spannend en tegelijkertijd hoopgevend. Het beschrijft een liefdevolle relatie en hoe je echte vrienden nodig hebt, vrienden die je wakker kunnen schudden als je jezelf kwijt dreigt te raken. Ik ben benieuwd naar een vervolg!
https://www.hebban.nl/recensie/ankeboereboom-over-gedwongen
Ik vind dit boek echt een aanrader. Het is spannend en je bent meteen benieuwd waar het verhaal heengaat en hoe het zal aflopen. Daardoor blijf je lezen.
Daarnaast geeft het zo’n goed beeld van wat er in een gezin gebeurt als een gezinslid een dwangstoornis heeft en hoe makkelijk en snel je als mede-gezinsleden gaat mee-dwangen. Thea heeft die dynamiek heel duidelijk en realistisch beschreven.
Mocht je in je omgeving een gezin kennen waarin deze dynamiek speelt, dan kijk je daar direct anders naar. Je wordt milder, omdat je je realiseert hoe je vanuit liefde als gezin steeds een stapje verder gaat én je realiseert je dat dit jou ook kan gebeuren.
Het gegeven waar het boek over gaat zet je uitgebreid en goed neer, alleen naar mijn smaak teveel.
Je gaat je daardoor inderdaad ook ergeren aan Lisa.
Het romangedeelte zit hem in de oude jeugdliefde.
Voor mij zit er iets teveel onder of door de wimpers kijken, het nestelen voor een kopje koffie in.
Na ongeveer tweederde van het verhaal krijgt het vaart, omdat er dan eindelijk verzet komt.
Dat gaat dan wel heel ineens snel.
Wat ik mis aan het eind, het dagelijkse leven waar je al die tijd zo uitgebreid op in gegaan bent.
Je benoemd het kort en dan ineens een sprong naar de proef van Twan.
Vind overigens dat je heel goed weergeeft hoe het is om in zo’n situatie verzeilt te raken.
En zeker als men zelf zoiets niet meemaakt er weinig begrip is. Aan de buitenkant lijkt het zo makkelijk op te lossen allemaal.
Mijn complimenten daarvoor.
Het boek leest wel makkelijk en dat is een pre..
Het is wel de vraag als je in zoiets terecht komt of je dan nog genoeg energie hebt om er over te lezen. Dat zal niet iedereen kunnen.
Margreet
Margreet, dank voor je reactie.
Het doel van dit boek was inderdaad om mensen te laten ervaren hoe je in zo’n situatie verzeild raakt.
Daarom de grote sprong aan het einde en heb ik niet geschreven hoe Twan zijn therapie ingaat.
Het boek is vooral bedoeld voor mensen die niet in deze problematiek zitten.
En mijn inschatting was ook dat naasten dit boek te lastig vinden om te lezen, maar uit alle reacties die ik krijg, blijkt het tegendeel.
Review op Hebban.
Wat een fantastisch boek is dit. Ik kan het aan iedereen aanraden. De spanning bouwt door het hele boek op, ik wilde de hele tijd weten wat er zou gebeuren en hoe het afliep. Je leeft je zowel in Twan als in Kim enorm in, én in de mensen om hen heen. Het begint allemaal heel onschuldig en komt echt tot een punt waarop je goed snapt hoe ze in die situatie zijn gekomen en je alsnog afvraagt hoe het kan dat ze daar zijn gekomen. Een boek wat je vanaf het begint pakt en niet meer loslaat. Ik heb het in drie dagen uitgelezen.
https://www.hebban.nl/recensie/laurimiriam-over-gedwongen
Review op Hebban
“Een absolute aanrader! Dit boek gaat onder je huid zitten. Het meest verontrustende vond ik dat ik mezelf in zowel Twan als Kim herkende….”
Lees verder: https://www.hebban.nl/recensie/chilingchu-over-gedwongen
Een psychologische roman die je in een ruk uitleest. Het is spannend maar gelijkertijd ook informatief omdat het verhaal vanuit beide hoofdpersonen beschreven wordt. Wat een mooie combinatie die voor de lezer veel inzicht geeft in de problematiek van angst en dwang. Vooral hoe het kan dat de dwang zich steeds verder gaat uitbreiden en de hele omgeving daarbij steeds mee wordt meegezogen. Ik kreeg het er als lezer af en toe benauwd van!
Nu ik heb het boek met veel plezier gelezen en kan het iedereen aanraden!
‘Gedwongen’ is een aangrijpend boek over een thema dat voor velen onbekend is maar vaker voorkomt dan men denkt. OCD, een dwangstoornis, heeft niet alleen invloed op degene met deze stoornis, maar ook op de hele omgeving. ‘Gedwongen’ neemt je mee naar de situatie waarin een vrouw met een ogenschijnlijk alledaags gezin, worstelt met de stoornis die haar man heeft. Over een moeder en vrouw die alle ballen hoog probeert te houden voor zichzelf en haar gezin. Maar of dat haar lukt….
Een prachtig verhaal voor iedereen; niet alleen wanneer je te maken hebt met OCD, maar ook wanneer je er nog nooit van gehoord hebt.
Dank je wel.
Ik hoop dat dit boek juist lezers bereikt die het probleem niet kennen, maar hierdoor wel meer begrip gaan krijgen.
Een prachtige en aangrijpende roman. Het is een verademing om eindelijk eens een roman te lezen met een verhaallijn over dwang.
Het is voor mij zo herkenbaar en tegelijkertijd ook heel confronterend om dit als mede dwanger te lezen.
Thea laat perfect vanuit verschillende kanten zien en voelen hoe ingrijpend het kan zijn om te leven met een dwangstoornis, maar ook hoe het is om als naaste met zo’n iemand te leven. Hoe je dan in een tweestrijd komt: de liefde voor de ander maar ook het zorgen voor jezelf. Zelfs als doorgewinterde dwanger grijpt mij dit boek erg aan.
Een groter compliment kan ik niet geven. Dankjewel Thea!
Dank je wel voor je mooie woorden, Annemarie.
Ik wil graag dat dit boek door veel mensen gelezen wordt. Juist ook mensen die helemaal niet bekend zijn met deze problematiek.
Zo fijn dat jij leest dat beide perspectieven er zijn.
Vanaf de eerste bladzijde word je meegezogen in het verhaal. Ook voor een niet ervaringsdeskundige blijft het boek boeien.
Dit romandebuut van Thea is voor mij filmscriptwaardig.
En dan is het ook nog eens mede ontstaan op Domaine Bleu Celeste in Frankrijk:)
Het eerste deel van het boek heb ik bij jullie op de camping geschreven. Heerlijk in de rust en ruimte.
Ik vond het erg leuk dat jij jezelf aanbood als proeflezer en waardevolle feedback gaf:)
https://www.domainebleuceleste.com/
Thea slaat met dit boek keihard de spijker op z’n kop!
Een psychologische roman die een breed publiek trekt omdat dit zowel voor iemand met dwang, de naaste die ‘meedwangt’, als iemand die graag een spannend boek leest uitermate geschikt is.
Het is een eye-opener voor lezers die om welke reden dan ook in soortgelijke situaties zitten. Als naaste van iemand met dwang herken je jezelf vast en zeker enorm in Kim. Wat zij meemaakt, hoe zij daarop reageert en wat de uitwerking vervolgens weer op Twan, de dwanger, is.
Anderzijds maak je het tot in de kern mee vanuit Twan’s hoofd. Hoe gevangen hij in zijn eigen web zit.
Daarnaast beschrijft Thea haarfijn hoe de omgeving reageert op zowel Twan als Kim. Dat zij er vaak geen snars van snappen, maar omdat Thea je zowel in het ‘hoofd’ van Twan als in het ‘hoofd’ van Kim laat ‘kijken’, snap je het als lezer wel en wil je gauw de volgende bladzijde omslaan om te kijken hoe dit afloopt!
Ik wacht met smart op het vervolg van dit boek.
Caroline